دهه فجر لااقل خواب آمریکا نبینید!

حوادث و وقایع بزرگ، هرچند در قالب زمانی و مکانی خاص به وقوع می‌پیوندند اما به همان محدوده زمان و مکان خود محدود نمی‌شوند و عمق تأثیرشان همچون رودی خروشان، بر بستر تاریخ جریان می‌یابد. سرآمد همه این حوادث قیام عاشورای سید و سالار شهیدان است که هرروز تکرار می‌شود، چه آن‌که کلام حکیمانه‌ای داریم:
«کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا».
وقایعی همچون انقلاب شکوهمند اسلامی ملت ما و روزهای سرنوشت‌ساز آن‌که وامدار نهضت عاشورایند هم از همین قبیل‌اند. روزهایی که به‌درستی یوم‌الله نامیده شده‌اند و در یک افق بلند، روز خوشحالی جبهه حق و سرآغاز سقوط باطل هستند. همین امروز هم، اگر اندیشمندان و تحلیل‌گران مادی که لیبرال دموکراسی را پایان تمدن تاریخ می‌دانستند، گرد هم بیایند و نیک بنگرند، ریشه همه مشکلات و به‌هم‌ریختگی‌های محاسبات معاصرشان را از بهمن ۱۳۵۷ می‌یابند؛ همان زمانی که امام کبیر ما، با خشوع کامل و با اعتماد به خدا و اتکای به ملت، از پلکان هواپیما پایین می‌آمد، آمال و آرزوهای جریان غرب‌زده در ایران و منطقه و بعدها به‌تبع آن در سایر نقاط عالم، دود می‌شد و به هوا می‌رفت. ۱۲ بهمن ۵۷، یوم‌الله است و هرروز و هرسال تکرار می‌شود.
هدف از ذکر این نکته، صرفا یادآوری یک روز و بزرگداشت آن نیست، بلکه بیان این نکته است که ایام‌الله، همچون اولیاءالله بر ما حقوقی دارند که باید پاس داشته شود. نکند روزی بیاید که ما، به‌واسطه غرور یا غفلت، از یاد برده باشیم که چه خون‌هایی برای این انقلاب ریخته شد و چه‌قدر بار بر دوش ما، سنگین است. نکند از یاد ببریم سخنان گهربار امام راحل را که فرمود «نگذارید این انقلاب به دست نااهلان و نامحرمان بیفتد» همان امامی که فرمود «پشتیبان ولایت‌فقیه باشید تا به مملکت شما آسیبی نرسد» انگار روز و حال ماست.
ما اگر از جانب شیطان بزرگ آسیبی دیده‌ایم، به خاطر اعتماد به او و مذاکره با او و فرض آن نکته است که با شیطان می‌شود بازی برد – برد داشت. عموم ملت ایران البته نه، اما‌ آن‌هایی که در۶ سال گذشته خواب آمریکا را دیده‌اند و برخی همچنان می‌بینند، خدا بیدارشان کند؛ مگر امام بزرگوار ما نفرمود : «با توسل به آمریکا، ضعف و ناتوانی خود را برملا نسازید و از گرگ‌ها و درنده‌ها برای شبانی و حفظ منافع خود استمداد نطلبید.» دیده‌ام برخی تحلیل‌گران داخل و حتی خارجی، ترور ناجوانمردانه سردار سلیمانی را عاقبت مذاکره و اتخاذ مواضع ضعیف دولت در برابر آمریکا دانسته‌اند و بر مبنای این منطق خمینی کبیر، این استدلال بی‌راه هم نیست.
مایه تأسف است که برخی با ساخت دوقطبی دروغین مقاومت – مذاکره، عملا نظریه سازش را تئوریزه کردند همان‌هایی که حتی برای احتمال برقراری پرواز مستقیم ایران – آمریکا جشن گرفتند، چرا مشخصا نسبت خود را با تفکر امام و رهبری معین نمی‌کنند؟ از آن‌ها بگذریم، ما چرا تکلیف خود را با این جماعت معلوم نمی‌کنیم. آیا ما به مسئولیت خود در برابر انقلاب اسلامی کاملا پایبند بوده‌ایم؟ حتی همه آن‌هایی که تا چند روز پیش از عاشورا، در کربلا همراه سید و سالار شهیدان بودند، از عاقبت بخیری خود اطمینان نداشتند و برخی در میانه راه، از کاروان عشق جدا شدند. برخی حتی به خود نهیب می‌زدند که نکند امام ما شهید شود و ما نظاره‌گر باشیم. نکند ما دین خود را به امام و انقلاب ادا نکنیم و از اندیشه‌های الهی او، سرسوزنی کوتاه بیاییم. ایام‌الله دهه فجر، بهترین فرصت برای یادآوری این مسئله است. باید به برخی مسئولان گفت لااقل دهه فجر، خواب آمریکا نبینید!